พัฒนาตนเอง

ในโลกยุคโลกาภิวัตน์ ที่มีการเปลี่ยนแปลง อย่างต่อเนื่องอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นใน เรื่องของ เทคโนโลยี การสื่อสาร สภาพเศรษฐกิจ และ ข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ ที่มีการส่งถ่ายถึงกันและกันเร็วขึ้น และจากการเปลี่ยนแปลง ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว นี้เองจึงเป็นเสมือน พลังผลักดัน ให้คนแต่ละคน ต่างต้องตระหนักถึง ความสำคัญของ การเปลี่ยนแปลง อันทำให้เกิดการ พัฒนาตนเอง อย่างต่อเนื่องอยู่เสมอเพื่อให้ตนมี ความพร้อมรับมือกับ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

ผู้ที่พัฒนาตนเอง ย่อมเป็นบุคคลที่ ประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงาน ได้รับความก้าวหน้าใน สายอาชีพ ได้รับคำยกย่อง สรรเสริญมากกว่า ผู้ที่ทำงานอยู่ไปวัน ๆ โดยไม่สนใจที่จะ พัฒนา ความรู้และความสามารถของตนเอง ชอบทำงาน ตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย จากหัวหน้างานเท่านั้น

ปัจจุบันสังคมมีความคิดแบบองค์รวม “น้อยมาก” การกระทำส่วนมากโน้มเอียงไปทาง “เห็นแก่ตัว” ซึ่งก็คือรากฐานความคิดแบบแยกส่วน มีความเป็นปัจเจกสูง เมื่อความโลภบวกผสมกับความเห็นแก่ตัว การเบียดเบียนและมุ่งหาประโยชน์ส่วนตัวก็จะยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น ส่งผลให้เกิดวิกฤตปัญหาต่างๆ มากมาย ตั้งแต่ระดับสังคมประเทศไปสู่ระดับสังคมโลก ปัญหาก็คือแล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อให้ผู้คนเปลี่ยนไปสู่ “กระบวนทัศน์ใหม่” ที่เรียกว่า “ความคิดแบบองค์รวม”หรือ “ความคิดเชิงระบบ” คำตอบก็คงหนีไม่พ้นภารกิจด้านการศึกษาที่จะพัฒนาวิธีคิดของมนุษย์เสียใหม่ ถอนรากถอนโคนรื้อถอนกระบวนการศึกษาตั้งแต่ระดับพื้นฐาน นั่นคือพ่อแม่ โรงเรียน สื่อสารมวลชน และสังคม ต้องตระหนักให้หนักในเรื่องนี้ ความหวังความยั่งยืนแห่งธรรมชาติบนพื้นพิภพนี้จะเบ่งบานบนพื้นฐานแห่งความคิดที่ว่า “สรรพสิ่งล้วนเชื่อมโยง”